യുറാനസിൻ്റെ ഉപഗ്രഹങ്ങളിലൊന്നായ മിറാൻഡയുടെ മഞ്ഞുമൂടിയ പ്രതലത്തിനടിയിൽ വലിയ സമുദ്രങ്ങൾ ഉണ്ടെന്ന് ഒരു പുതിയ പഠനം സൂചിപ്പിക്കുന്നു.
1781-ൽ വില്യം ഹെർഷൽ ആദ്യമായി കണ്ടെത്തിയ യുറാനസും അതിൻ്റെ ഉപഗ്രഹങ്ങളും ശാസ്ത്രജ്ഞരെ വളരെക്കാലമായി ആകർഷിച്ചു വരുന്നു. 1986-ൽ വോയേജർ 2 ൻ്റെ ഫ്ലൈബൈ മിറാൻഡയുടെ ആദ്യത്തെ ക്ലോസ്-അപ്പ് ചിത്രങ്ങൾ നൽകി,
മറ്റേതൊരു ആകാശഗോളത്തിൽ നിന്നും വ്യത്യസ്തമായി വിചിത്രവും വിള്ളലുള്ളതുമായ ഉപരിതലമായിരുന്നു മിറാൻഡയ്ക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നത്.
ഈ ചിത്രങ്ങൾ വിശകലനം ചെയ്തും നൂതന കമ്പ്യൂട്ടർ മോഡലിംഗ് ടെക്നിക്കുകൾ ഉപയോഗിച്ചും ഗവേഷകർ നിർണ്ണയിച്ചിരിക്കുന്നത് മിറാൻഡയ്ക്ക് ഒരിക്കൽ 62 മൈൽ വരെ ആഴമുള്ള, 19 മൈൽ കട്ടിയുള്ള മഞ്ഞുപാളികളാൽ മൂടപ്പെട്ട ഒരു അഗാധ സമുദ്രം ഉണ്ടായിരുന്നു എന്നാണ്. കൗതുകകരമായ ഭാഗം, ഈ സമുദ്രം ഇപ്പോഴും . ടൈഡൽ ഹീറ്റിംഗ് എന്നറിയപ്പെടുന്ന ഒരു പ്രക്രിയയിലൂടെ ദ്രാവകമായി നിലനിൽക്കാൻ സാധ്യതയുള്ളതായി ശാസ്ത്രജ്ഞർ കരുതുന്നു.
ഒരു ആകാശഗോളത്തിൻ്റെ ഗുരുത്വാകർഷണം വലിച്ചുനീട്ടുകയും മറ്റൊരു ശരീരത്തെ ഞെരുക്കുകയും താപം സൃഷ്ടിക്കുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ ടൈഡൽ ഹീറ്റിംഗ് സംഭവിക്കുന്നു. മിറാൻഡയുടെ കാര്യത്തിൽ, യുറാനസിൻ്റെ ഗുരുത്വാകർഷണം അതിൻ്റെ മഞ്ഞുപാളികൾക്ക് താഴെ ദ്രാവക ജലം നിലനിർത്താൻ ആവശ്യമായ ഊർജ്ജം നൽകുന്നു.
ഒരു ഭൂഗർഭ സമുദ്രത്തിൻ്റെ അസ്തിത്വം സ്ഥിരീകരിക്കാൻ കൂടുതൽ ഗവേഷണം ആവശ്യമാണെങ്കിലും, ഈ കണ്ടെത്തൽ ജ്യോതിശാസ്ത്രത്തിന് ആവേശകരമായ സാധ്യതകൾ തുറക്കുന്നു. അത്തരം അവസ്ഥകളിൽ ജീവന് വളരുവാൻ കഴിയുമെങ്കിൽ, പ്രപഞ്ചത്തെക്കുറിച്ചുള്ള നമ്മുടെ ഗ്രാഹ്യത്തിനും ഭൂമിക്കപ്പുറത്തുള്ള ജീവൻ്റെ സാധ്യതകൾക്കും അത് കാര്യമായ പ്രത്യാഘാതങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കും.
കൂടുതൽ ഡാറ്റ ശേഖരിക്കുന്നതിനും മിറാൻഡയുടെ മറഞ്ഞിരിക്കുന്ന രഹസ്യങ്ങൾ പര്യവേക്ഷണം ചെയ്യുന്നതിനും യുറാനസിലേക്കുള്ള ഒരു സമർപ്പിത ദൗത്യം അത്യന്താപേക്ഷിതമാണ്. അതുവരെ, ഈ വിദൂര, മഞ്ഞുമൂടിയ ലോകത്തിൻ്റെ നിഗൂഢതകൾ അനാവരണം ചെയ്യാൻ ശാസ്ത്രജ്ഞർ വോയേജർ 2 ചിത്രങ്ങളും ലഭ്യമായ മറ്റ് ഡാറ്റയും വിശകലനം ചെയ്യുന്നത് തുടരും.
